گفتم از هرآنچه در یاد دارم می نویسم..

روز سوم: قراربی‌قراری

باز هم هویزه، هویزه‌ای که برای من یادآور خاطره‌ای است که شاید از یاد نبردن آن برایم خوب باشد، چون هر بار به راهی، دوباره از آرشیو خاطرات سرکی کودکانه و جاهلانه می‌کشد و ...

ولی خودم دوست ندارم آن خاطره را تکرار کنم...

نفهمیدم، شیطان بود که راه می‌ساخت یا دوست...

اما هر آنچه بود دست دوستی مان را سخت فشرد...

گفتم دوست ندارم... اما...

ادامه مطلب...

تکرار سال‌های بدون تو، گذشت لحظه‌های بدون حضور تو، دیدن چشم‌هایی به غیر چشمان تو، بوییدن بوهایی به غیر بوی تو، آنقدر برایم سخت شده که حتی محاسنم را بعد از موهایم سفید کرده.

سخت است بدون تو

دردآور است بدون تو، آنقدر درجه تحملم کم شده که به یک اشاره، آتشی می‌شوم که فقط یاد تو خاموشش می‌کند.

امسال را سیاه نپوشیدم، نه بخاطر حرف دیگران

امسال را سیاه نپوشیدم بخاطر فراموشی دیگران

امسال را سیاه نپوشیدم تا شاید از ذهنشان خارج شود، شاید فکر کنند به خیال خود عاقل شدم.

امسال را سیاه نپوشیدم ولی سیاه ترین‌ها را نوشیدم.

قلبم آنچنان تنگ شده که راه را برای عبور باریکه‌های امیدهم بسته.

راهی نیست جز سکوت، بغض گلویم را آنقدر فشار داده که تاب و توانم را برده.

هر روز درد کمرم بیشتر می‌شود، هیچکس نمی‌داند چرا ...

ادامه مطلب...