لحظه های عمرم در تکاپوی جنون،

آسمان را می دید و به ستاره خندید

و دوباره انگار نسیم می پرسید

              حال و احوال نگاه !!!!؟

و نگاهم اینبار سوی دستان تو بود

                       سوی آماج جنون،

                          سوی سرشاری نور

    بودن من

            بودن تو

لحظه ها در گذر،

               و دعاها سرشار

                               آخرین نور دعا

                          زمزمه ی، عشق تو بود.

آنطرف پشت کوه‌های بلند

        آنطرف سمت عبور رنگ رنگ

               آنطرف سوی دیار عاشقان

                     آنطرف سمت عبور هفت رنگ

لختی درنگ جایز بود،لختی سکوت، لختی نگاه

لحظه‌ای به قدر بارش ابرها، لحظه‌ای به اندازه سبکی پرهای بالت

پرنده‌ی زیبای آسمان‌های کوی هفت رنگ، لختی درنگ جایزدار

           لختی به آسایش هم فکر کن

     لحظه‌ای آرام گیر و انتخاب کن

کدام را دوست داری؟ماندن در حوالی اطمینان یا رفتن به سمت نیاز؟

             بال‌هایت را سوی چه خواهی گشود؟

سوی ماندن یا انتخاب؟

           آدم که انتخاب کرد با احساس نیاز به قرب رسد

تو چه را می‌خواهی، پرنده زیبای آسمان‌های کوی هفت رنگ

اینبار انتخاب را روی شن‌های ساحل نقش مبند!

حواست باشد، موج‌های دریا تحمل خطی را بر جان معشوقه خود ندارند

بوسه‌هایشان دیوانه‌وار زخم را می‌رباید از تن ساحل

بیا اینجا،     بیا اینجا کتیبه‌ای برایت کنار گذاشته‌ام

                روی آن هک کن هر آنچه که می‌خواهی،   تو آزادی

فقط مواظب لایه‌های زیرین سنگ‌ باش

                                مواظب باش،نازک است، شکستنی است!

حواست که هست، این روزها

                                      انتظار هم قیمتی است.