تفکر یا حرف اضافه...

باز حرف قلم کشیده شد به فرهنگ و هنر و موسیقی فرهنگی وفرهنگ بی فرهنگی و .... از همین حرف هایی که همیشه می شنویم و شاید هم اگه وقت کردیم می خونیم.

همیشه در انتظار اینیم که مدیری ، مسئولی ، معاونی ،رئیس دانشگاهی و ... بیفتن جلو و پرچم حفظ فرهنگ های اصیل و فورکلور رو علم کنن تا ما هم کیف کنیم و پشت سرش یه کمی ، یه کوچولو ، خیلی کم غیبت کنیم و بگیم که ....

ولی وقتی بهمون می گن خوب حالا شما که خوب هستین؛

می گیم : بله ، قربان شما به مرحمت شما، به بزرگیو معرفت شما و ... وقت چیز دیگه ای رو هم نمی ذاریم البته سیاست و حرف های سیاسی و شایعه سازی ها همیشه جای خودش رو داره.

اما امان ار اون روزی که بگن چه خبر از فرهنگ!!!

می گیم: سلام داره خدمت شما .! ای بابا ول کن آقا خیلی حالمون خوبه و مشکل کم داریم تو هم دم به دم حرف های کلیشه ای بزن.

کجا بودیم. آها ! داشتیم از فرهنگ، فرهنگ، فرهنگ، فرهنگ،... حرف میزدیم.

آخه گفتنش خیلی راحته ولی وقتی که وقت عملِ هممون دیسک کمر داریم.

اما،شاید،اگر،انشاءالله،اگر خدا بخواهد و حال ما مساعد باشد هر از چندگاهی تب دغدغه ی فرهنگ گریبان ما را می گیرد که امیدوارم نگیرد چون وقتی بگیرد سنگین می گیرد و همه دست به قلم ، لب به سخن گشاده شده و حرف هایی می زنیم که اگر بعداً ضبط شده اش را گوش کنیم خواهیم گفت چه جنابان فهمیده ای بودن این هایی که این سخنان را بیان نموده اند و تازه وقتی می گن عزیزجان خودتی ها می گوییم به مزاح...

البته همینش هم جای بسی تقدیر و تشکر داره.

ولی در صورتی که بجای این حرف های قلمبه سلمبه اگه کمی به دور و برمون هم نگاه کنیم شاید چیزهای خوبی دستگیرمون بشه.

به ذربین گجت هم نیاز نداریم. فقط کافی کمی گوش کنیم به صداهای دوروبرمون و فکر کنیم و متوجه شیم که چطوری فرهنگ غنی ایران اسلامی مورد تهاجم واقع شده و هر آنچه قبح در جامعه بوده به چه آسانی می شکند و ارزش قرار می گیرد.

کمی به این کلیپ ها و شعرهایی که جدیداً باب شده گوش کنین.

خوب بابا نیاز نیست اینقدر داد و فریاد کنین که آقا اینا دیگه چیه اشکال قبیحه و صداهای نکره و... نه نه!!! یه خورده صادق باشیم؛ خوب می خونن و خوب می زنن و هم رو هم به خودشون جذب کردن. به قول خودشون و بعضی از طرفداراشون تو پخش هاشون اصلاً هم چیزهای غیر مجاز و غیراخلاقی و ... نیست ولی کافی یه خورده دقیق بشیم می فهمیم که چی می گن و با چه زیبایی و مهارتی هم می گن و شاید از روی قصد و غرض ورزی و کینه ی استکبار جهانی نباشد؛ البته خوشبینانه...

به هر حال کمی گوش کنیم و ببینیم چه چیزهایی که برای ما بد بوده و حتی به زبون آوردنش رو عیب و کراهت می دونستیم و الآن به چه راحتی روی زبون بچه ها و برادران و خواهران و دوستان ماست؛ آیا کمی هم به فکر تهاجم ها نباید باشیم و فقط باید هر فیلمی که یه فیلمساز خوب یا یه کارگردان در پیت ساخت و یک ساعت قبل از اکران توقیف شد چماغ کنیم و بکوبیم به در و دیوار که آقا این دیگه چی بود که اینطوری جلوش رو گرفتن . قلم نازنین فیلمنامه نویس محترم چه درّی ازش خارج شد که چه و چه و چه... و بعداً هم که اجازه ی اکران گرفت برای بلیطش صف های کوچکی تشکیل بشه و 2 روز اول فروش کنه و بعد هم حرفی چند که ... و خودمون منتظر باشیم تا VCD  و DVD و چه وچهش بیاد بیرون و بذاریم در سینمای خانگی خود ( آخه   دونین که4 میییییلیون و 200 پولسش رو دادیم) به اتفاق نگاه کنیم و بعدم بگیم همین بود.

آیا کمی هم تفکر در احوال جامعه نیاز نیست.

جای سکوت در زندگی ما چه شده و تفکر در سکوت کجاست؛ اِ پشت در اتاقِ.. دالی..

البته باید خیلی ببخشین باز ورراجیم گل کرد.

خدانگهدار

عمر به مانند کاسه ی زرین است             گهی تلخ و گهی ترش و گهی شیرین است

نظراتتون را برام بفرستین.

 راوی