می خواهم تمام عاشقانه هایم را برای تو  بنویسم و آوازهای درونم را برای تو بخوانم.

اما چگونه، اما چگونه که تو حتی یکبار هم صدای مرا نشنیده ای و نخواهی شنید.

ناچارم، ناچارم که حالا اینگونه سرنوشت تمام راههای رسیدن را برای ما سخت کرده، برای تو بنویسم.

بنویسم هر آنچه در دل دارم، تا بتوانی در چشمانم تمایز را برای لحظه ای احساس کنی!

پس چگونه؟؟

آخر اینبار هم اشک هایم را نخواهی دید و شنید.

صدای نفس هایت را که پشت خط می شنوم ....

     تمام عاشقانه هایت را می فهمم و می شناسم و باز هم تو را دوست دارم.

ای ماه شب های زیبای من...

      ای زیبای چشم آبیه آشنای من...

             ای زیبای سرزمین ترانه های عاشقانه ی من

من تلفظ تمام کلمات نا گفته ی روح لطیف و مهربان تو را به خاطر دارم

     و هر صبح باز برای شنیدن نفس های گرم و عاشقانه ی تو خاطراتم را مرور  می کنم و ...

    ای زیبای تمام زندگانی من...

        ای لطف خداوندی....
           ای نور هر شب تار من....

     عاشقانه ترین نگاه من      اینبار به اندازه تمام ستاره های کهکشان پیشکش نفس های تو  باد.

         ای بهانه زندگانی من !!!!!