در کنار تو تمام لحظه ها را بی صدا و در گذر از سوی چشمانم بی تلاتم می دیدم و حالا که تو را در انتظار گذشت از سوی تمام بدی های وجودم در کنار آرزوهای گذشته خوب و شاد می بینم

دوباره این احساس را به تمام لحظه های بی تو بودن می سپارم و دوباره عشق را از نو برایت املا می کنم تا بخوانی و ببینی که هنوز غلط های مشق های شبانه ام را برای یادهای روزهای گذشته تکرار می کنم

و دوباره تمام خاطرات را به آب می سپارم نه به آب جوی بلکه به آب دیده و همچنان می خندیدم از سر شوق و شادی نه از برای از یاد بردن تمام انکارهایی که در مدت تنهایی ها داشتیم

و انگار دوباره ترانه هایی را که برای از یاد نرفتن روی برگ برگِ دفترچه های خاطراتم می نوشتیم دوباره خواهیم خواند

نمیدانم که آیا دوباره روزهای گذشته و از دست رفته را با این وقت کمی که مانده می توانیم شیرین و صادق درک کنیم

و یا باز

         فاصله....

                    فاصله....

                               فاصله.....