آسمان انگار
غمی در دل نهفته دارد و گویی به انتظار نشسته تا با صدای غرش ابرهای دوردست چشمی
به اشتیاق تر کند و جانی ارزانی زمین دارد.

آری طبیعت
دوستان عاشق دریا ، آری نقاشان زیبای صحنه ی وهم ، آری ای دلاوران عرصه ی خسم ،
آری تمام قصه های و غم های آسمان با از دست دادن آبی و زندگی بخشیدن به زمین تسکین
می یابد و تسکین غم های آسمان تسکین خشکی زمین است و اعطای رحمت به زمینیان ، آری
تنها فرصت آزادی و رهایی از زندان تاریکی ها و فتنه ها ، بخشش است .

آری بخشش
به هر آنکه تو را برای نیل به هدف و مقصود خود دوست می دارد حتی اگر بی وفایی های
روزگار تو را رنجانده باشد؛ بخشش اشک های آسمان تو را به یاد خلقتی عظیم می اندازد

.... و چه
اندک اند پند آموزان

خدا نگه دار...

راوی