و دوباره امروز،دست و قلم و فکر و نگاهی خسته،

مغز فریاد دارد ه ای دل چرا اینطوری

دل به دست م گوید آخرش چرا اینطوری،

فقط فریاد  است و فریاد...

کسی نه به فکر حال ماست و نه فکر و نه به حال ما...

روزهایی زیاد گذشته، نگاه های زیادی دویده، چه درست چه خطا...

سیاهی ریخته چه از دل به قلم، چه از دل به اشک

چقدر خوب بود روزگار نزدیکی، دلتنگ دلتنگم، برای آن روزهایی که تو بودی و من و او....

چه لحظه هایی گذشت به حسرت یک درنگ... که ای کاش درنگی نبود در آن راهروی تنگ...

و چه زیبا بود روزهای قشنگ...نغمه های مثل قند...نگاه های شیرین من به تو...