پنجشنبه صبح رفتم پیش محمدرضا، البته سری هم به بقیه رفقا زدم؛ ولی راست کار ما محمدرضاست.

قرآن بالای سرش رو برداشتم و از جلدش درآوردم، نیت کردم و بسم الله گرفتم...

نامرد از ته دل ما خبر داشت، زد رو خال.

هرچی بیشتر نگاهش می کردم انگار بیشتر بهم می خندید.

"نمی دونم باید چیکار کنم هنوز به 2 راهی انتخاب نرسیدم ولی نزدیکه"

ان شاء الله که خیره.

م ب ا ر ک ب ا ش ه.!